رادیکولوپاتی گردنی

“رادیکولوپاتی گردنی” یعنی “اختلال عملکرد ریشه عصبی که از نخاع گردن وارد دستها می شود”. این ریشه های عصبی مسئول حس، حرکت و قدرت دست ها (از شانه تا نوک انگشت ها) هستند.

رادیکولوپاتی گردنی معمولا منجر به درد در گردن و بازو  و شاید اختلال در حس و حرکت و رفلکس های عصبی در محدوده ی خاصی در اندام های فوقانی می شود. ممکن است فرد از درد تیرکشنده،  مور مور ، گز گز ، بی حسی، لاغر شدن عضلات، ضعف عضلات و ناتوانی در انجام بعضی از فعالیت ها شکایت کند.

بسیاری اوقات بیماران بدتر شدن درد و علائم با خم کردن سر به سمت بازوی دردناک را گزارش می کنند، به علاوه فعالیت هایی مانند بلند کردن اجسام سنگین، آویزان بودن دست، سرفه، عطسه، زور زدن، هل دادن و کشيدن اجسام هم می توانند علائم را بدتر کنند.

 

📍در موارد درد گردن ، معاینه ی بیمار توسط پزشک متخصص بسیار مهم است. معاینه تعیین کننده ی مسیر درمان است، این که آیا مسیر درمان به سمت جراحی باشد یا درمان‌های غیر جراحی؟! به علاوه پزشک براساس معاینه تعیین می کند آیا نیاز به انجام” ام آر آی ” از گردن است یا خیر؟

 

📍اگر براساس شرح حال بیمار، معاینه، تصویربرداری و گاهی نوار عصب و عضله، تشخیص رادیکولوپاتی گردنی بود برای درمان چه باید کرد؟

۷۰ تا ۸۰ درصد بیماران دچار رادیکولوپاتی گردنی با درمان‌های نگهدارنده ( غیر تهاجمی، غیر جراحی) بهبود پیدا می کنن.

 

💡 در فاز حاد و اولیه بیماری:

استفاده از کمپرس سرد، گردنبند طبی نیمه سخت، بی حرکت کردن نسبی گردن، داروهایی جهت کاهش التهاب‌ و درد و عدم انجام فعالیت هایی که علائم را بدتر می کنند کمک کننده است.

به‌علاوه  دیده شده ترکیب درمان‌های دستی توسط  پزشک یا فیزیوتراپیست دوره دیده با ورزش درمانی در بهبود عملکرد و دامنه ی حرکتی بیماران موثر است.

کشش ناحیه گردن (cervical traction) تحت نظارت و توسط پزشک و فیزیوتراپیست  هم منجر به بهبود درد ، عملکرد و قدرت عضلانی می‌ شود.

طب سوزنی و ماساژ منجر به کاهش درد و کاهش تنش و گرفتگی عضلانی می شوند.

آموزش به بیمار در خصوص راه‌هایی برای جلوگیری از بدتر شدن یا بازگشت علائم از طریق تعدیل فعالیت ها و استفاده درست از بدن، ارگونومی مناسب حین فعالیت ها و بلند کردن اجسام،  حفظ حالت خنثی در ستون مهره ها و استفتده ا ز بالشت و تشک مناسب و تمرينات ورزشی مناسب …. بسیار بسیار مهم و تاثیر گذار است.

 

💡 توانبخشی:

نباید توانبخشی را زیاد به تعویق انداخت، شروع زودهنگام درمان‌های فیزیکی و کاردرمانی پیشنهاد شده است .

توانبخشی شامل ایجاد ثبات در  گردن، کشش فعال و غیرفعال، حرکات تقویت کننده ی استاتیک، و سپس حرکات مقاومتی  پیشرفته است و نهایتا باید بیمار برای انجام تمرینات در منزل آموزش ببیند.

در این مرحله می‌توان برای کاهش درد به طور موقت از گرما درمانی و تحریک الکتريکي استفاده کرد.

خوبه که بیماران از وسایل کمکی مثل نگهدارنده کتاب  و موبايل، هدفون و … برای حفظ ارگونومی ستون مهره ها استفاده کنن.

 

💡 گاهی لازمه برای بهبود علائم بیمار از پروسیجرهای کمتر تهاجمی مثل تزریق های اطراف نخاع (epidural steroid injection, nerve root block)  استفاده کرد.

 

💡 جراحی:

در مواردی که بیمار دچار نقص عصبی پیشرونده شده یا فشار روی نخاع است و میلوپاتی ایجاد شده، یا اگر درمان‌های غیر جراحی جواب ندادند و بیمار همچنان درد و ناراحتی دارد، جراحی انجام می شود.